Mreža akademske solidarnosti i angažovanosti se najoštrije protivi zabrani javnih nastupa docentu Vukašinu Milićeviću izrečenoj 30. marta 2020. od strane Njegove Svetosti Patrijarha srpskog Irineja, nakon gostovanja u emisiji „Utisak nedelje“.
Iako je docent Vukašin Milićević klirik Arhiepiskopije beogradsko-karlovačke, on je istovremeno nastavnik na Univerzitetu u Beogradu i doktor teoloških nauka. Nezamislivo je da se jednom članu akademske zajednice zabranjuju javni nastupi i zamera kritičko razmišljanje o aktuelnim društvenim pitanjima.
Kao članovi akademske zajednice, ne želimo da se mešamo u unutrašnja pitanja crkve, kao što ni crkva ne bi trebalo da se meša u unutrašnja pitanja univerziteta, ali pošto je docent Milićević istovremeno i član akademske zajednice, moramo da reagujemo na pomenutu zabranu kojom se istovremeno uskraćuju osnovne ljudske slobode i urušava autonomija univerziteta. Tim pre što svoju odluku Patrijarh zasniva na ranijem dopisu kojim se, ne samo njemu, nego svim zaposlenima na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Beogradu zabranjuje bilo kakvo istupanje u javnosti bez njegovog prethodnog odobrenja.
Istovremeno, budući da su mnogi od nas članovi SPC, želimo da izrazimo zabrinutost zbog ovakve vrste sankcionisanja slobode govora unutar crkve i istaknemo čvrsto uverenje da je svojim javnim delovanjem Milićević isključivo doprinosio podizanju ugleda crkve u javnosti, a nikada štetio.
Molimo Njegovu Svetost Patrijarha srpskog Irineja, Sveti arhijerejski sinod i Crkveni sud Arhiepiskopije beogradsko-karlovačke da razmotre naš apel i da pri odluci koji se tiče docenta Vukašina Milićevića, ali i svih budućih odluka koje se odnose na nastavnike Pravoslavnog bogoslovskog fakulteta Univerziteta u Beogradu, uzmu u obzir činjenicu da su oni istovremeno članovi i crkvene i akademske zajednice. Zbog toga, apelujemo da se pri donošenju ove, ali i sličnih odluka obavezno uzima u obzir okolnost da se od članova akademske zajednice, ali i svih savesnih građana našeg društva, upravo i očekuje da javno istupaju i zauzimaju kritičke stavove, čemu se pomenuta zabrana direktno suprostavlja.
Razumemo da je položaj nastavnika i saradnika Pravoslavnog bogoslovskog fakulteta Univerziteta u Beogradu specifičan, ali baš zbog toga smatramo da se mora poštovati ta specifičnost, kako sa strane univerziteta, tako i sa strane crkve. U situacijama kakva je ova, a koje ukazuju na razilaženje načina postupanja dve zajednice, crkvene i akademske, jedino nalaženjem kompromisnih rešenja uz uzimanje u obzir specifičnosti položaja nastavnika i saradnika koji su članovi obe zajednice, možemo naći zajednički jezik. Takođe, verujemo da su nastavnici i saradnici Pravoslavnog bogoslovskog fakulteta važna spona između dve zajednice i da tu sponu ne smemo da izgubimo.
